Eigen verantwoordelijkheid of nuance?

We ondersteunen een hele bijzondere doelgroep, dat is iets dat zeker is. Een doelgroep die bestaat uit een enorme diversiteit aan mensen.


Van jong tot oud, van ‘direct betrokken’ tot achterblijver. In alle soorten en maten.

 

Een doelgroep voorzien van patronen (wie niet), van mechanismen (wie niet), van ‘overlevingsgedrag’ (wie .....).


Een doelgroep die zichzelf ‘moet bewijzen’. Of dat nu feitelijk zo is of niet zal per persoon anders zijn.

 

Een doelgroep van mensen met een persoonlijke geschiedenis (wie niet). Telkens anders.

 

Het maakt ons niet minder verantwoordelijk voor ons gedrag.


Daar is per persoon tenslotte slechts 1 iemand op aanspreekbaar: Degene ‘die iets doet en/of zegt’. Gevolgen van gedrag dienen ook volledig door deze persoon ‘gedragen’ te worden.

 

Tegelijkertijd zijn we allen mens.

 

Compassie en empathie zijn dus zeker op zijn plaats. Hoe fijn is het als we iemand zich gehoord / gezien kunnen laten voelen? Als iemand weer het gevoel heeft ‘mens’ te zijn?

 

Daarnaast is onze ‘mening’ mijn inziens niet relevant als het gaat om wat iemand wel of niet gedaan heeft. We leven in een rechtsstaat, de rechter mag die rol invullen.

 

Dan kunnen wij, in alle bescheidenheid, invulling geven aan onze rol om, om te zien naar onze medemens.

 

Van Achterblijver tot Mens in – of na detentie.

 

Jurgen Obbens

Stichting Bureau Ja

 

Persoonlijk Herstel



Netwerk Herstel



Praktisch herstel

unsplash